Eğer hailhazırda parçalanmanın ne olduğunu biliyorsanız ve her ay ya da daha sık disk birleştirme işlemine aşikarsanız, işte size kısa versiyon: Linux disk birleştirmeye gerek duymaz.
Şimdi sabit diskinizin içinde milyonlarca çekmeceyle bir dosya dolabı olduğunu hayal edin ( Roberto Di Cosmo ya bu benzetmesi için teşekkürler). Her çekmece sadece belli bir miktar veri içerebilir. O yüzden dosyalar bir çekmecenin kapsayabileceğinden daha büyükse içerik parçalanmak durumunda kalır. Bazı dosyalar o derece büyüktür ki binlerce çekmeceye ihtiyaç duyarlar. Ve tabiki, bu dosyalar dolap içinde ne kadar yakın çekmecelerde bulunurlarsa onlara erişmek bir o kadar hızlı ve kolay olur.
Şimdi bu dolabın sahibi olduğunuzu fakat onunla ilgilenecek zamanınız olmadığını ve bu yüzden onunla sizin için ilgilenebicek birilerini görevlendirmeniz gerektiğini düşünün. İş arayan iki kişi gelir: Bir erkek ve bir kadın.
- Erkeğin stratejisi şudur: Bir dosya kaldırıldığında çekmeceleri boşaltır ve her yeni dosyayı çekmece büyüklüğünde parçalara bölerek ilk uygun çekmeceden itibaren rastgele yerleştirir. Haliyle bu işlem, siz istediğinizde, dosyanın bütün parçalarını bulmayı zorlaştıracaktır. Sonuçta her hafta sonu işleri yoluna koymak için işe düzinelerce eleman almak zorunda kalırsınız.
- Kadının farklı bir yöntemi vardır: Bitişik çekmeceleri bir kağıda not alır. Yeni bir dosya geldiğinde, elverişli uzun bir çekmeceler dizisi için elindeki listeyi araştırır ve işte burası dosyayı yerleştireceği yerdir. Bu açıdan, harcanacak yeterli aktiviteyle dosya dolabı hep düzenli kalacaktır.
Doğal olarak siz kadını işe almalısınız (biliyor olmalısınız, kadınlar daha düzenlidir 🙂 ). Evet, Windows ilk yöntemi kullanır, Linux ise ikincisini. Windows’u kullandıkça dosyalara erişim hızınız yavaşlayacak, Linux’u kullandıkça ise bu hız artacaktır. Seçim size kalmış!